Jeremiah 4

CHAPTER 4

The LORD Calls Israel to Return

1εάν επιστραφή Ισραήλ λέγει κύριος προς με επιστραφήσεται και εάν περιέλη τα βδελύγματα αυτού από του στόματος αυτού και από του προσώπου μου ευλαβηθή 2και ομόση ζη κύριος μετά αληθείας εν κρίσει και εν δικαιοσύνη και ευλογήσουσιν εν αυτώ έθνη και εν αυτώ αινέσουσι τω θεώ εν Ιερουσαλήμ 3ότι τάδε λέγει κύριος τοις ανδράσιν Ιούδα και τοις κατοικούσιν Ιερουσαλήμ νεώσατε εαυτοίς νεώματα και μη σπείρητε επ΄ ακάνθαις 4περιτμήθητε τω θεώ υμών και περιτέμεσθε την σκληροκαρδίαν υμών άνδρες Ιούδα και οι κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ μη εξέλθη ως πυρ ο θυμός μου και εκκαυθήσεται και ουκ έσται ο σβέσων από προσώπου πονηρίας επιτηδευμάτων υμών

The Coming Destruction of Jerusalem

5αναγγείλατε εν τω Ιούδα και ακουσθήτω εν Ιερουσαλήμ είπατε σημάνατε σάλπιγγι επί της γης κεκράξατε μέγα είπατε συνάχθητε και εισέλθωμεν εις τας πόλεις τας τειχήρεις 6αναλαβόντες φεύγετε εις Σιών σπεύσατε μη στήτε ότι κακά εγώ επάγω από βορρά και συντριβήν μεγάλην 7ανέβη λέων εκ της μάνδρας αυτού εξολοθρεύων έθνη εξήρε και εξήλθεν εκ του τόπου αυτού του θείναι την γην εις ερήμωσιν και αι πόλεις σου καθαιρεθήσονται παρά το μη κατοικείσθαι αυτάς 8επί τούτοις περιζώσασθε σάκκους και κόπτεσθε και αλαλαξατε διότι ουκ απεστράφη ο θυμός οργής κυρίου αφ΄ υμών 9και έσται εν εκείνη τη ημέρα λέγει κύριος απολείται η καρδία του βασιλέως και η καρδία των αρχόντων και οι ιερείς εκστήσονται και οι προφήται θαυμάσονται 10και είπα ω δέσποτα κύριε άρα γε απατών ηπάτησας τον λαόν τούτον και την Ιερουσαλήμ λέγων ειρήνη έσται υμίν και άψεται η μάχαιρα έως της ψυχής αυτών 11εν τω καιρώ εκείνω ερούσι τω λαώ τούτω και τη Ιερουσαλήμ πνεύμα πλανήσεως εν τη ερήμω οδός της θυγατρός του λαού μου ουκ εις καθαρόν ουδ΄ εις άγιον 12πνεύμα πληρώσεως ήξει μοι νυν δε εγώ λαλήσω κρίματά μου προς αυτούς 13ιδού ως νεφέλη αναβήσεται και ως καταιγίς τα άρματα αυτού κουφότεροι αετών οι ίπποι αυτού ουαί ημίν ότι ταλαιπωρούμεν 14απόπλυνε από κακίας την καρδίαν σου Ιερουσαλήμ ίνα σωθής έως πότε υπάρχουσιν εν σοι διαλογισμοί πόνων σου 15διότι φωνή αναγγέλλοντος εκ Δαν ήξει και ακουσθήσεται πόνος εξ όρους Εφραϊμ 16αναμνήσατε έθνη ιδού αναγγείλατε εν Ιερουσαλήμ συστροφαί έρχονται εκ γης μακρόθεν και έδωκαν επί τας πόλεις Ιούδα φωνάς αυτών 17ως φυλάσσοντες αγρόν εγένοντο επ΄ αυτήν κύκλω ότι εμού ημέλησας λέγει κύριος 18αι οδοί σου και τα επιτηδεύματά σου εποίησαν ταύτά σοι αύτη η κακία σου ότι πικρά ότι ήψατο έως της καρδίας σου 19την κοιλίαν μου την κοιλίαν μου αλγώ και τα αισθητήρια της καρδίας μου μαιμάσσει η ψυχή μου σπαράσσεται η καρδία μου ου σιωπήσομαι ότι φωνήν σάλπιγγος ήκουσεν η ψυχή μου κραυγήν πολέμου 20και ταλαιπωρίας συντριμμόν επικαλείται ότι τεταλαιπώρηκε πάσα η γη άφνω τεταλαιπώρηκεν η σκηνή διεσπάσθησαν αι δέρρεις μου 21έως πότε όψομαι φεύγοντας ακούων φωνήν σαλπίγγων 22διότι οι ηγούμενοι του λαού μου εμέ ουκ ήδεισαν υιοί άφρονές εισι και ου συνετοί σοφοί εισι του κακοποιήσαι το δε καλώς ποιήσαι ουκ επέγνωσαν 23επέβλεψα επί την γην και ιδού ουθέν και εις τον ουρανόν και ουκ ην τα φώτα αυτού 24είδον τα όρη και ην τρέμοντα και πάντας τους βουνούς ταρασσομένους 25επέβλεψα και ιδού ουκ υπήρχεν άνθρωπος και πάντα τα πετεινά του ουρανού επτόηντο 26είδον και ιδού ο Κάρμηλος έρημος και πάσαι αι πόλεις εμπεπυρισμέναι πυρί από προσώπου κυρίου και από προσώπου οργής θυμού αυτού ηφανίσθησαν 27τάδε λέγει κύριος έρημος έσται πάσα η γη συντέλειαν δε ου μη ποιήσω 28επί τούτοις πενθείτω η γη και συσκοτασάτω ο ουρανός άνωθεν διότι ελάλησα και ου μετανοήσω ώρμησα και ουκ αποστρέψω απ΄ αυτής 29από φωνής ιππέως και εντεταμένου τόξου ανεχώρησε πάσα η χώρα εισέδυσαν εις τα σπήλαια και εις τα άλση εκρύβησαν και επί τας πέτρας ανέβησαν πάσα πόλις εγκατελείφθησαν ου κατοικεί εν αυταίς άνθρωπος 30και συ τι ποιήσεις εάν περιβάλη κόκκινον και κοσμήση κόσμω χρυσώ και εάν εγχρίση στίβι τους οφθαλμούς σου εις μάταιον ωραϊσμός σου απώσαντό σε οι ερασταί σου την ψυχήν σου ζητούσιν 31ότι φωνήν ως ωδινούσης ήκουσα του στεναγμού σου ως πρωτοτοκούσης φωνή θυγατρός Σιών εκλυθήσεται και παρήσει τας χείρας αυτής οίμοι εγώ ότι εκλείπει η ψυχή μου επί τοις ανηρημένοις